Wedstrijdverslag; 22-11-98; Veenoord
Ruitenberg wint eerste marathon op natuurijs
IJskunst zonder kunstijs. Na twee nachtvorstjes
had de Drentse ijsvereniging Nieuw-Amsterdam/Veenoord toch weer
de primeur. Op de speedwaybaan van Veenoord werd zondagochtend
voor het eerst deze winter een marathonwedstrijd op natuurijs
verreden.
De complimenten waren voor de ijsmeesters, de hoofdprijs ging
naar René Ruitenberg. De Wehkamp-rijder uit Elburg won de sprint
van een kopgoep van zeven man. Ruud Borst en Erik Hulzebosch
werden tweede en derde. Nooit eerder hoefden de schaatsen zo
vroeg voor het natuurijs te worden geslepen. Eigenlijk kwam de
wedstrijd erg ongelegen. Temeer omdat er het afgelopen weekeinde
twee KNSB-marathons op de kalender stonden. Desondanks was het in
Veenoord genieten geblazen voor de mannen van de lange adem.
,,Natuurijs moet je koesteren. Hier trainen we voor. Dit is het
echte werk. Vandaag was het slechts een uurtje rammen en raggen.
Daar wordt je niet moe van. Ik hoop dat we maandag opnieuw een
wedstrijd op natuurijs kunnen schaatsen'', glunderde Ruitenberg.
De meteorlogen, thermometers en barometers namen de
marathonschaatsers vorige week al in een ijzeren greep.
Ruitenberg paste zelfs zijn trainingsprogramma aan toen hij van
de weersvoorspellingen hoorde. ,,Het hoeft maar even te vriezen
en het is in Veenoord raak. Iedereen wil deze klassieker winnen.
De aantrekkingskracht van pers, publiek en schaatsers op deze
wedstrijd is onvoorstelbaar groot. Dat maakt het zo
aantrekkelijk. Vandaar dat ik vanaf vorige week woensdag bijna
niet meer heb getraind'', aldus Ruitenberg.
Massaal (48 A-rijders, 28 B-rijders en veteranen) vielen de
schaatsers de organisatoren in Veenoord om de hals. Behalve veel
publiciteit viel er ook veel geld te verdienen. De bestuursleden
hadden hun spaarpotten speciaal voor de marathon stukgeslagen.
René Ruitenberg, in 1992 ook al winnaar, kreeg ongeveer
eentiende uit de prijzenpot van 10.000 gulden. Opvallend was de
aanwezigheid van Erben Wennemars. Het sprintkernploeglid ging
gelijk na het startschot op jacht naar de eerste premiesprint.
,,Dat deed ik vroeger als junior ook altijd. Maar vandaag moest
ik die inspanning wel bekopen. Vooral toen ik later in de race
gaatjes moest dichtrijden. Ik blokkeerde helemaal. Toch heb ik
een half uur meegereden. Dat viel me nog mee. Ja, ik heb respect
voor de marathonschaatsers. Het zijn regelrechte toppers. Geen
gezeur, man-tegen-man en maar kijken wie er wint. Na mijn
langebaanloopbaan kies ik zeker voor de marathon.''
De toeschouwers kregen een boeiende wedstrijd te zien. Ruitenberg
noemde het ,,een hollen of stilstaan-race'', waarin hij alle
tempoversnellingen goed kon volgen. Met nog 18 andere schaatsers
dubbelde hij halverwege de race het peloton. Korte tijd later
vonden zeven man elkaar: Angenent, Pieterse, Borst, Hulzebosch,
Groenendal, De Vries en Ruitenberg. De zeven koplopers
ringeloorden voor de tweede keer de grote groep. Voor de
achterblijvers was het pleit toen al beslecht. In de laatste
ronde sloeg Ruitenberg zijn slag. Hij zette de sprint op het
voorlaatste rechte stuk in en gaf de voorsprong van zo'n tien
meter niet meer uit handen. ,,Het afsprinten is hier altijd
lastig. Komt door die ruime bochten. Ik weet dat als geen ander.
Ik heb hier nu zeven keer een marathon gereden en steeds was ik
bij de beste vier'', grijnsde Ruitenberg, die zich naar eigen
zeggen wilde revancheren. Zaterdagavond viel hij door
materiaalpech uit tijdens de KNSB-marathon in Amsterdam.
Het ijs in Veenoord was volgens Ruitenberg van
'Thialf-kwaliteit'. De ijsmeesters hadden met een giertank
tweehonderdduizend liter water op de sintelbaan gesprenkeld.
Laagje voor laagje ontstond er een ijsvloer van zo'n tien
centimeter. De plaatselijke ijsclub heeft al jaren een abonnement
op schaatsprimeurs. Dit jaar was het al de twaalfde keer. ,,Het
is een virus dat bij lage temperaturen begint te werken. We
willen altijd de eerste zijn'', zei voorzitter Bram Jager.
Bron: ANP