Peter Baars en Klasina Seinstra winnen Alternatieve Elfstedentocht (volledige uitslag)

Traditiegetrouw trekken de marathonrijders rond carnaval de Oostenrijkse bergen in. De Tiroolse Plansee, het decor van het Open Nederlands kampioenschap, was wegens sneeuw en lawines onbereikbaar. In polonaise verhuisden de langeafstandsmannen naar de Weissensee. Daarop liet Ruud Borst zich maandag tot kampioen kronen. Zaterdag was het opnieuw feest voor een bloemenkweker.
Laatbloeier Peter Baars (27) schreef de Alternatieve Elfstedentocht over 200 km op zijn naam. Hij toonde zich de snelste van een kopgroep van vier man. Bert Verduin en Bertjan van der Veen werden tweede en derde. Piet Kleine (47) eindigde als vierde. Het kwartet, dat voor de 200 kilometer een tijd van 5 uur, 39 minuten en 33 seconden nodig had, had een voorsprong van ongeveer een minuut op zeven achtervolgers.
Nog nooit had Baars een schaatswedstrijd over 200 km gewonnen. Hij is meer een rijder die middenin het peloton te vinden is. Voorin is geen emplooi voor hem, hoogstens om als knecht zijn kopman Henk Angenent te bevoorraden. Baars achtte op de Weissensee de tijd gekomen om uit de anonimiteit te treden. ,,Hier heb ik wekenlang naartoe gewerkt. Ik zat in Nederland elke dag vijf uur op de fiets. Ik wilde ook wel eens tot het rijtje van grote namen gaan horen. Arbeid loont. Dat is het geheim van dit succes. Zonder veel trainingsarbeid zou ik bij voorbaat kansloos zijn geweest.''
In het peloton is Baars een uniek persoon. Trainen doet hij zomers niet. Hij heeft het dan te druk met zijn kwekersbedrijf. ,,In de kassen doe ik zwaar lichaamlijk werk. Pas in oktober begin ik serieus te trainen. Dan heb ik er de tijd voor.'' Jarenlang gold Baars als een talentvol marathonschaatser. Slechts twee keer eiste hij een hoofdprijs op. In 1996 won hij de Nederlandse titel op kunstijs en in datzelfde jaar was hij de beste in de slotetappe van de driedaagse van Ankeveen.
Mooie herinneringen aan de Weissensee heeft Baars niet. Vorig seizoen eindigde hij als dertigste. ,,Ik had aanpassingsproblemen met de klapschaats. Ik kreeg dikke blaren op mijn voeten en reed als een natte krant.'' Eén dag voor de elfde editie van de Alternatieve Elfstedentocht had Baars ook weinig vertrouwen in een goede afloop. Door invallende dooi was het ijs boterzacht. ,,Daarop kan ik niet schaatsen. Ik moet kristalijs onder mijn benen hebben.''
De weergoden waren Baars nu goed gezind. Het kwik daalde zaterdag net onder het vriespunt. Het ijs was van uitzonderlijk goede kwaliteit. ,,Er zat geen scheur in. Je kon wel met de ogen dicht rijden. Een godsgeschenk'', noemde Baars de beslissing van het organisatiecomité om de wedstrijd met twee uur te vervroegen. ,,Waren we twee uur later van start gegaan, dan hadden we de 200 km nooit kunnen voltooien. Ja, alleen klúnend, maar dat is niet de bedoeling.''
Aanvankelijk werd de wedstrijd opengebroken door vier schaatsers. Stam, Rozendaal, Hagendoorn en De Marreiros gingen gelijk na het startschot op avontuur. Het viertal liep bijna vijf minuten uit op het peloton. Pas na 125 km werden de waaghalzen achterhaald door elf schaatsers, onderwie Baars, Verduin, René Ruitenberg en Henk van Benthem.
De rest van het peloton kon in het verdere verloop van de race geen vuist meer maken. Ook favoriet en leider in de Ronde van Oostenrijk, Rob van Meggelen, niet. ,,Het organisatiecomité is zo vriendelijk geweest een goedkoop leiderspak aan te schaffen. De ritsen sprongen onderweg kapot. Ik kon door dat mankement niet verder schaatsen.''
In de finale ontsnapten Kleine en Van der Veen uit de kopgroep. Het tweetal sloeg razendsnel een fors gat. Baars en Verduin waren de enigen die aansluiting bij de vluchters verkregen. Het viertal reed onbedreigd naar de eindstreep. ,,Ik wist 100 procent zeker dat ik zou winnen. De eindsprint was met de rug in de wind. Ik moet het hebben van lange slagen. Ik heb de sprint zelf ingezet. Ik heb niemand meer gehoord of gezien. Ik had vóór de finishlijn ruimschoots de tijd om de handen in de lucht te steken. Dat gevoel zal ik me nog lang heugen'', zei Baars.
Voor Bert Verduin was de tweede plaats een beetje zuur. De tuinder uit Heemskerk reed op de Weissensee zijn laatste wedstrijd. De oud-Nederlands kampioen op natuurijs had in zijn veertienjarige carriere nog nooit een klassieker over 200 km gewonnen. ,,Het zou een mooie afsluiting zijn geweest. Jammer, maar helaas.'' Datzelfde gold voor Piet Kleine. De oud-olympisch kampioen heeft ook een hatelijke nul achter zijn naam op het lijstje van 200 km-klassiekers. Maar Kleine gaat misschien nog een jaartje door met marathonschaatsen.

Bij de vrouwen is Klasina Seinstra op de 200 km nog steeds onverslaanbaar. De 30-jarige Elfsteden-winnares was ook zaterdag tijdens de Alternatieve Elfsteden op de Weissensee de snelste. De Friezin finishte in 6 uur 2 minuten en 30 seconden, slechts 23 minuten na Peter Baars, de winnaar bij de mannen.
Bianca Duursma en Marjanne Smit werden op grote achterstand respectievelijk tweede en derde. De immer nuchtere Seinstra erkende dat ze ook wel een beetje geluk had gehad met haar overwinning. ,,Mijn grootste concurrente Jenita Smit kwam op een cruciaal moment ten val. We reden samen in een groepje met sterke mannen. Toen Smit viel, kon ze ons niet meer inhalen'', aldus Seinstra.

Bron: ANP (06-02-99)

Ronde van Oostenrijk:

Eerste etappe: van Meggelen wint tijdrit
Tweede etappe: van Meggelen leidt in Ronde van Oostenrijk; afvalrace wegens dooi afgelast
Derde etappe: volledige uitslag (200 km)
Eindklassement

zie ook: SWM